Η Άρθρωση του Ισχίου και οι Βασικές Αιτίες του Οξέος και Χρόνιου Πόνου
Η άρθρωση του ισχίου, ο γνωστός γοφός, είναι (μετά το γόνατο) η δεύτερη μεγαλύτερη άρθρωση του ανθρώπινου σώματος. Αποτελείται από δυο μέρη την κεφαλή του μηριαίου και την κοτύλη της λεκάνης. Είναι μια σφαιρική άρθρωση και επιτρέπει κινήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις.
Στην άρθρωση του ισχίου, η λεκάνη και οι μηροί συνδέονται μεταξύ τους και σταθεροποιούνται από τον περιβάλλοντα θύλακο, ισχυρούς συνδέσμους και τους μύες. Ο λεγόμενος χόνδρος υαλίνης, που επικαλύπτει τις αρθρούμενες επιφάνειες ένα πολύ λείο στρώμα χόνδρου, επιτρέπει την ανώδυνη και την αδιατάρακτη κινητικότητα της άρθρωσης. Δεδομένου ότι η άρθρωση του ισχίου με τους σχετικούς μύες, τένοντες, νεύρα και θυλάκους, εμπλέκεται σε πάρα πολλές φάσεις κίνησης και δέχεται όλο το βάρος του σώματος, υφίσταται μεγάλη καταπόνηση και συνεπώς φθορά που τελικά οδηγεί σε πόνο και δυσκαμψία.
Παθήσεις Ισχίου
Υμενίτιδα Ισχίου
Η υμενίτιδα του ισχίου είναι η κατάσταση κατά την οποία υπάρχει ερεθισμός – φλεγμονή στον αρθρικό θύλακο και αρθρικό υμένα. Είναι πολύ συχνό σε μικρά παιδιά μετά από υπερδραστηριότητα και συνήθως υποχωρεί με κλινοστατισμό και αναλγητικά. Όταν εμφανιστεί σε ενήλικες αυτό μπορεί να οφείλεται σε:
- Ασυνήθη υπερδραστηριότητα και καταπόνηση
- Τραυματισμό
- Έναρξη μιας εκφυλιστικής αρθρίτιδας
- Φλεγμονή μικροβιακής αιτιολογίας
- Υφιστάμενο αυτοάνοσο νόσημα
Αρθρίτιδα
Με τον όρο οστεοαρθρίτιδα αναφερόμαστε στην φθορά που υφίσταται ο χόνδρος της άρθρωσης. Η οστεοαρθρίτιδα μπορεί να είναι εκφυλιστικής αιτιολογίας ή φλεγμονώδους αιτιολογίας. Σε μεγάλο ποσοστό των περιπτώσεων της εκφυλιστικής αρθρίτιδας δεν ανευρίσκεται σαφής αιτιολογία και ονομάζεται ιδιοπαθής. Ενώ όταν διαγιγνώσκεται κάποια άλλη παθολογική κατάσταση που μπορεί να αποτελεί προδιάθεση γι΄ αυτό, ονομάζεται δευτροπαθής.
Σύνδρομο Μηροκοτυλιαίας Πρόσκρουσης / Impingement
Στο λεγόμενο σύνδρομο μηροκοτυλιαίας πρόσκρουσης, υπάρχει στένωση μεταξύ της κοτύλης και της μηριαίας κεφαλής με αποτέλεσμα να υπάρχει μηχανική πρόσκρουση μεταξύ του αυχένα του μηριαίου και της οροφής της κοτύλης σε ορισμένες κινήσεις ή θέσεις του ισχίου. Υπάρχουν δύο βασικές μορφές του συνδρόμου πρόσκρουσης:
- Στην πρώτη, ο μηριαίος αυχένας, στο όριο με την κεφαλή, έχει μια δυσπλασία – πάχυνση του οστού με αποτέλεσμα η κεφαλή να χάνει την σφαιρικότητα της. Αυτή η παραλλαγή είναι επίσης γνωστή ως προσβολή CAM (CAM Lesion) και είναι αυτή που προσκρούει.
- Στο δεύτερη μορφή, η κοτύλη είναι πολύ βαθιά ή έχει λάθος κλίση με αποτέλεσμα να περικλείει την μηριαία κεφαλή και τον μηριαίο αυχένα σαν ένα ζευγάρι πένσα (pincer) και έτσι περιορίζει την κίνηση.
Τις περισσότερες φορές υπάρχει ένας συνδυασμός και των δύο αιτιών, η λεγόμενη μικτή πρόσκρουση.
Οι παραλλαγές αυτές στο σχήμα και στην κατασκευή που αναφέρθηκαν έχουν ως αποτέλεσμα η μετάβαση από την μηριαία κεφαλή στον μηριαίο αυχένα να χτυπά ή να ακουμπά την οροφή της κοτύλης με τον επιχείλιο χόνδρο. Όσο πιο συχνά προκαλείται τέτοια πρόσκρουση και όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα και η δύναμη που ασκείται (π.χ. σε ορισμένα αθλήματα), τόσο νωρίτερα βλάπτονται ο αρθρικός χόνδρος ή και ο επιχείλιος χόνδρος της κοτύλης. Μακροπρόθεσμα, αυτός ο μηχανισμός μπορεί να οδηγήσει σε αρθροπάθεια ισχίου με πόνο και δυσκαμψία.
Οστικό Οίδημα – Παροδική Οστεοπόρωση – Άσηπτη Νέκρωση Κεφαλής Μηριαίου
Για πρώτη φορά το σύνδρομο οιδήματος μυελού των οστών περιγράφηκε από τους Curtiss και Kincaid το 1959. Εκείνη την εποχή, οι συγγραφείς ανέφεραν ότι μια γυναίκα, κατά το τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης της είχε ένα κλινικό σύνδρομο με πόνο στο ισχίο και μειωμένη οστική πυκνότητα στην ακτινογραφία. Επειδή το σύνδρομο πόνου συσχετίστηκε με μια προσωρινή ελάττωση της οστικής πυκνότητας στις αντίστοιχες περιοχές των οστών, το σύνδρομο ονομάστηκε παροδική οστεοπόρωση από τους Hunter και Kelly το 1968. (Transient osteoporosis)
Ο όρος οίδημα μυελού των οστών εισήχθη μόνο αφού η απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (μαγνητική τομογραφία) επικράτησε στη διάγνωση των παθήσεων των οστών και αρθρώσεων. Στη συνέχεια, ο Wilson αντικατέστησε τον όρο παροδική οστεοπόρωση με τον όρο οίδημα του μυελού των οστών το 1988 (bone marrow edema). Το 1989, ένα χρόνο αργότερα, αναφέρθηκε από τον Turner ότι αυτό το σύνδρομο μπορεί να σχετίζεται με άσηπτη νέκρωση του οστού. Έκτοτε, πολλοί συγγραφείς έχουν υποθέσει το συνεχές της νόσου που ξεκινά με οίδημα του μυελού των οστών και μπορεί να καταλήξει σε άσηπτη νέκρωση του οστού.
Αυτές οι καταστάσεις εμφανίζονται με αιφνίδιο και ταχέως επιδεινούμενο άλγος στο ισχίο, στην βουβωνική χώρα με αντανάκλαση στο γόνατο με ταυτόχρονη δυσκαμψία του ισχίου. Ο πόνος αρχικά εκδηλώνεται με την καταπόνηση και την κίνηση αλλά γρήγορα μπορεί να εξελιχθεί και σε πόνο ηρεμίας ή και νυχτερινό πόνο.
Η γρήγορη διάγνωση και έναρξη θεραπείας μπορεί να προλάβει την καταστροφή της άρθρωσης όποτε η ολική αρθροπλαστική του ισχίου σε αυτές τις περιπτώσεις είναι μονόδρομος.
IMAGE
Δυσπλασία του Ισχίου
Ως δυσπλασία του ισχίου χαρακτηρίζεται η μη φυσιολογική διάπλαση της άρθρωσης κατά τους τελευταίους μήνες την κύησης άλλα και τους πρώτους μήνες της ζωής. Στην φάση αυτή η άρθρωση του ισχίου είναι χόνδρινη και οστεοποίηση της γίνεται τους πρώτους μήνες της ζωής. Κληρονομικά αίτια άλλα και εξωγενείς παράγοντες μπορεί να προκαλέσουν ατελή ανάπτυξη της κοτύλης (αβαθής κοτύλη) ή και διαταραχή του αυχένα του μηριαίου. Ανάλογα με την βαρύτητα της δυσπλασίας εμφανίζονται αργά η γρήγορα προβλήματα στην λειτουργικότητα του ισχίου που στο τέλος καταλήγουν σε βαριά αρθρίτιδα.
Σήμερα η χρήση των υπερήχων στα νεογνά μας βοηθά να διαγνώσουμε εύκολα και γρήγορα μια πιθανή δυσπλασία και με άμεση παρέμβαση συντηρητικά η χειρουργικά να αποφύγουμε την αποδιοργάνωση της άρθρωσης.
Κατάγματα στην Περιοχή του Ισχίου
Πολύ συχνά, παθολογικά κατάγματα στην περιοχή του ισχίου, είτε λόγω νεοπλασίας είτε λόγω οστεοπόρωσης σε μεγάλη ηλικία, εξαιτίας του γεγονότος ότι γίνονται χωρίς σημαντική κάκωση, δεν γίνονται τελικά αντιληπτά από τον ασθενή. Εμφανίζονται ως αιφνίδιος πόνος στο ισχίο και η διάγνωση πολλές φορές λαμβάνει χώρα πολλές μέρες αργότερα.
Ισχιαλγία - Σύνδρομο Απιοειδούς
Πάντα όταν ασθενής αναφέρει πόνο εντοπισμένο στο ισχίο θα πρέπει στην διαφορική διάγνωση να λαμβάνονται και οι παραπάνω περιπτώσεις όπου η αιτία του πόνου δεν οφείλεται σε βλάβη στο οστό και στην άρθρωση.
Στην ισχιαλγία το πρόβλημα εντοπίζεται στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης (ΟΜΣΣ) όπου πιέζεται κάποια ρίζα ενώ στο σύνδρομο του απιοειδή οφείλεται σε παγίδευση και ερεθισμό του ισχιακού νεύρου στην πορεία του μέσα από τον απιοειδή μυ στο ύψος της άρθρωσης του ισχίου.
Σωστή Διάγνωση: το βασικό προαπαιτούμενο για μακροπρόθεσμη απαλλαγή από τα συμπτώματα
Πολλές παθήσεις του ισχίου μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς με συντηρητικά και συμπληρωματικά ιατρικά μέτρα. Πολύ συχνά όμως, συγχέονται τα συμπτώματα και με άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως τενοντίτιδα προσαγωγών, βουβωνοκήλη, ιερολαγονίτιδα, τροχαντηρίτιδα, σύνδρομο απιοειδούς και ισχιαλγία.
Για να απαλλαγείτε από τα συμπτώματά σας μακροπρόθεσμα, είναι απαραίτητη αρχικά η διάγνωση και ο εντοπισμός της αιτίας του πόνου με:
- Λήψη λεπτομερούς ιστορικού
- Σχολαστική κλινική εξέταση του ισχίου και της σπονδυλικής στήλης
- Κατάλληλη απεικόνιση με υπέρηχο, ακτινογραφία, αξονική τομογραφία μαγνητική τομογραφία
blog comments powered by